استفِن جی. راپ (واشنگتن پست 24 ژوئیه 2025)
در میان سکوت مرگ بار جهان، رژیم جمهوری اسلامی در حال اجرای یکی از گسترده‌ترین اعدام‌های سیاسی در دهه‌های اخیر است این اعدام ها نه در خفا، که در انظار عمومی و با بی پروایی تمام صورت می‌گیرند. مقامات ایران، از جمله مقامات قضایی و رسانه‌های دولتی، نه تنها این جنایات را انکار نمی‌کنند، بلکه آنها را به‌عنوان ابزار حفظ نظام تبلیغ می‌کنند.
در سال گذشته، بیش از ۹۰۰ نفر در ایران اعدام شده‌اند، بالاترین میزان در جهان نسبت به جمعیت. تعداد زیادی از این اعدام‌ها مربوط به زندانیان سیاسی، معترضان، اقلیت های قومی، و افراد متهم به جرایم مبهم و فاقد روند دادرسی عادلانه بوده است. به ویژه، اتهاماتی چون «محاربه با خدا» یا «افساد فی‌الارض» مفاهیمی که به راحتی بر هر منتقد یا معترضی قابل اطلاق هستند، به کرّات برای صدور حکم اعدام به کار می‌روند.
بازگشت به تاکتیک‌های تاریک دهه ۱۳۶۰ :
در سال ۱۳۶۷، رهبر وقت جمهوری اسلامی، روح‌الله خمینی، با صدور یک فتوای محرمانه، اعدام هزاران زندانی سیاسی را مجاز اعلام کرد. این عملیات در عرض چند هفته، بیش از ۳۰ هزار نفر را ، که عمدتاً از اعضای سازمان مجاهدین خلق و دیگر گروه‌های مخالف بودند، بی‌محاکمه و در سکوت به قتل رساند. اجساد آنها هنوز در گورهای دسته‌جمعی ناشناخته دفن شده‌اند.
امروز، نشانه‌های نگران‌کننده‌ای از بازگشت همان سیاست دیده می‌شود. مقامات قضایی از آن نسل‌کشی دفاع کرده و آن را «ضروری» دانسته‌اند. برخی از امامان جمعه و تریبون‌های رسمی، خواستار «پاک‌سازی جدید» از مخالفان شده‌اند.
آزمایش سکوت جهانی:
این اقدامات نه‌تنها بازتاب تاکتیک‌های قدیمی ، بلکه تلاشی برای آزمایش مرزهای بی‌عملی جامعه بین‌المللی هستند. اگر جهان، به‌ویژه دموکراسی‌های غربی، همچنان بی‌تفاوت باقی بمانند، پیام آشکاری به رهبران تهران داده خواهد شد: شما می‌توانید بکشید، سرکوب کنید، و همچنان بدون مجازات باقی بمانید.
ما تجربه داریم که بی‌عملی به فاجعه می‌انجامد. در رواندا، در بوسنی، و در سوریه، هشدارها به‌موقع داده شدند، اما اقدامات دیرهنگام بود. اکنون، ایران آزمون جدیدی برای ماست.
چه باید کرد؟
سازمان ملل باید فوراً هیأتی حقیقت‌یاب مستقل را برای بررسی اعدام‌های اخیر و روندهای قضایی اعزام کند. شورای حقوق بشر باید حمایت خود را از مأموریت تحقیق ویژه تمدید و تقویت کند. دولت‌های غربی می‌توانند تحریم‌های هدفمند جدیدی علیه مقامات قضایی، زندان‌بانان و مسئولان دستگاه امنیتی ایران اعمال کنند. باید پیام روشنی داده شود: نسل‌کشی یا جنایت علیه بشریت نه مسئله‌ای داخلی، بلکه یک تهدید علیه وجدان جهانی است.
The Washington Post : The next Iranian massacre is unfolding in plain sight.
These judicial killings are not just sporadic. They are calculated measures to suppress dissent and reassert control in the aftermath of two …
دیدگاهتان را بنویسید